Do Tych, którzy nie poszli na wybory

Poważnie – co sobie myśleliście? Że Wasz brak udziału to polityczny manifest? Że to coś zmieni poza tym, że właśnie oddaliście pole tym, którzy chcą nas wszystkich uciszyć?

Wszyscy wiemy, że ten system jest głęboko chory. Że żadna partia nie wprowadzi sprawiedliwości społecznej ani nie zlikwiduje kapitalizmu. Że parlamentaryzm nie daje nam realnej władzy, tylko jej namiastkę.

Ale kiedy do głosu dochodzą siły skrajnej prawicy – nacjonalistyczne, autorytarne, homofobiczne, mizoginiczne – to nie czas na ideową czystość. To moment, w którym należało zablokować najgorsze, aby nie zostawić pola tym, którzy chcą zastraszać, dzielić i wykluczać.

Wielu z nas głosowało nie z przekonania, ale z poczucia odpowiedzialności. Z potrzeby ochrony podstawowych praw i wolności – naszych, naszych bliskich, ludzi, którzy są dziś najbardziej zagrożeni.

Wiem, że macie dość. Ja też. Ale siedzenie z założonymi rękami, kiedy wybija brunatne szambo, to nie bunt. To dezercja. Nie szanuję tego. I nie będę udawał, że to była słuszna postawa ideowa.

Bo my głosowaliśmy nie dlatego, że wierzymy politykom. Głosowaliśmy, żeby faszyzm nie rósł w ciszy Waszego milczenia.

Jeśli naprawdę zależy Wam na zmianie – nie wystarczy krzyczeć na ulicach i kolportować wlepki. Trzeba czasem, wbrew sobie, sięgnąć po narzędzia, które są dostępne, nawet jeśli są dalekie od doskonałości.

Nie chodzi o to, żeby wierzyć w system.

Chodzi o to, żeby nie pozwalać, by rządzili ci, którzy nienawidzą wszystkiego, co budujemy od lat. Nie chodzi o idealizm. Chodzi o solidarność. Nie chodzi o wiarę w system. Chodzi o to, by nie zostać samym, gdy znów zrobi się ciemno.

Zróbcie z tym, co chcecie. Ja mam kogoś kogo kocham, medytację i las, w którym jeszcze mozna oddychać.

Dobrego dnia!