EEB: Europie nie brakuje terenów pod cele OZE

Europa posiada wystarczającą ilość gruntów, aby rozwinąć energetykę słoneczną i wiatrową bez uszczerbku dla produkcji żywności i przyrody. Do dekarbonizacji UE do 2040 roku wystarczy tylko połowa gruntów uznanych za odpowiednie dla energii odnawialnej – z wyłączeniem obszarów chronionych i rolniczych o wysokiej wartości. To wniosek z najnowszej analizy European Environmental Bureau (EEB).

Główne wnioski dla Europy:

• Nie potrzeba wiele. Obecne i przyszłe projekty związane z energią słoneczną i wiatrową będą wymagać zaledwie 2,2% całkowitej powierzchni UE, aby osiągnąć neutralność klimatyczną do 2040 r.
• Ziemi nie zabraknie. 5,2% powierzchni UE spełnia rygorystyczne kryteria rolnicze, środowiskowe i dot. różnorodności biologicznej, wraz z odpowiednimi strefami buforowymi i czynnikami technicznymi, które muszą być spełnione przy lokalizacji lądowych projektów wiatrowych i słonecznych. 
• Obszary wiejskie kluczowe. Większość gruntów nadających się pod odnawialne źródła energii w UE znajduje się na obszarach wiejskich (78% dla naziemnych systemów fotowoltaicznych i 83% dla lądowej energetyki wiatrowej).
• Dachy nie wystarczą. Same obszary miejskie i przemysłowe nie pomieszczą całej mocy słonecznej potrzebnej do dekarbonizacji Europy. 
• Potrzeba europejskiej sieci. Chociaż Niemcom i Włochom brakuje odpowiednich gruntów dla swoich potrzeb w zakresie OZE, to Hiszpanie i Rumunia dysponują dużymi zasobami gruntów znacznie przekraczającymi własne potrzeby energetyczne. 

Główne wnioski dla Polski:

• W Polsce nie ma problemów z dostępnością gruntów, na których można by w dużej mierze lub w całości zlokalizować potrzebne moce OZE na odpowiednich obszarach. Wymagana powierzchnia dla naziemnych systemów fotowoltaicznych stanowi około jedną dziesiątą dostępnej powierzchni spełniającej kryteria ustalone przez JRC. Należy szybko wyznaczyć obszary przyspieszonego rozwoju OZE (RAA) i nadać im priorytet, w szczególności obszarom przemysłowym i zlikwidowanym elektrowniom węglowym (np. Bełchatów).
• Rozwój lądowych elektrowni wiatrowych może przebiegać w harmonii z ochroną różnorodności biologicznej, przyrody i cennych gruntów rolnych. Gruntów, które spełniają stosowne kryteria, jest dostępne ponad dwukrotnie więcej niż potrzeba pod turbiny wiatrowe. 
• Najpilniejsze priorytety stanowią rozbudowa i modernizacja sieci. Wyznaczanie obszarów przyspieszonego rozwoju powinno zawsze iść w parze ze stanem infrastruktury elektrycznej i planowaniem sieci.

European Environmental Bureau