„Sztuka jako uzdrawianie”

Wystawa „Farmaceutka – Ogród balsamiczny” nawiązuje do uzdrawiających właściwości sztuki i zwraca uwagę na przemiany i regenerujące procesy powodowane przez akt twórczy. Wydarzenie odbędzie się już 17 lutego 2022 (czwartek) o godz. 18.00.

Balsamiczne działanie sztuki przynosi ulgę i ukojenie wobec problemów otaczającej rzeczywistości. Jednak czy sztuka naprawdę ma uzdrawiającą moc? Czy może wręcz przeciwnie – sztuka powinna być chorobą, bądź wirusem, który nie pozwoli nam stać w tym samym miejscu?

Spotkanie to okazja do porozmawiania o wielu ścieżkach, które prowadzą do zdrowia oraz o tym, jak nas leczą symbole, barwy i obrazy. Podczas rozmowy poznamy bliżej twórczość malarek Ewy Ciepielewskiej, Katarzyny Kukuły i Mai Krysiak, ich osobiste ścieżki dążenia do równowagi, a także doświadczenia na gruncie łączenia pracy twórczej z autoterapią i samoświadomością. Rozmowę poprowadzi Agata Szymanek, kuratorka wystawy. Po rozmowie odbędzie się oprowadzanie kuratorskie, czyli w podróż do świata farmaceutki i ogrodu balsamicznego.

Poniżej przedstawiamy sylwetki gości wydarzenia:

Ewa Ciepielewska

Malarka, perfomerka, aktywistka, altruistka i miłośniczka przyrody. Urodziła się w 1960 roku w Wałbrzychu; jest absolwentką malarstwa Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, którą ukończyła pod kierunkiem prof. Konrada Jarodzkiego. W 1982 roku była współzałożycielką grupy Luxus – jednej z ważniejszych formacji artystycznych lat 80. XX wieku, z którą działa do dzisiaj. W 1997 roku założyła stowarzyszenie Volans wspierające młodych artystów. Od 15 lat znaczną część roku spędza na Wiśle pływając drewnianą, tradycyjną łodzią „Solny”. Konsekwencją tego zaangażowania było stworzenie w 2015 roku projektu Flow/Przepływ, którego jednym z celów jest użycie metod i narzędzi sztuki do zachowania rzeki w stanie naturalnym. Cykliczny i istniejący poza oficjalnym obiegiem projekt mobilnych rezydencji na łodzi łączy artystów, muzyków, performerów, kuratorów i innych aktywistów. Jego efekty pokazywane były na wystawach w Hamburger Bahnhof (2018) i Alter Hafen (2017) w Berlinie, Gdańskiej Galerii Miejskiej (2016, 2018), Austriackim Centrum Kultury (2019) oraz Fundacji Pamoja Razem w Krakowie (2017, 2018). Pokazywała także swoje prace w ramach indywidualnych i zbiorowych wystaw, m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Strykejernet w Oslo, John Hausard Gallery w Southhampton. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych m.in.: Museum Jerke w Recklinghausen, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu oraz Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie i Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W sztuce poza malarstwem interesują ją sytuacje towarzyskie i wspólnotowe oraz szukanie nieinstytucjonalnych form bycia razem w obliczu kryzysów społecznych i ekologicznych. Świadomą praktykę artystyczną łączy ze zdecydowaną postawą polityczną, której wyrazem jest wegetarianizm, działania proekologiczne i wspieranie wszelkich inicjatyw wolnościowych. W 2020 roku została nagrodzona przez środowisko flisackie tytułem Kawalera Orderu Rzeki Wisły „za istotny wkład w propagowanie idei dzikiej Wisły”. Należy do Koalicji Ratujmy Rzeki.

Katarzyna Kukuła

Wychowała się w Koloni Cieśle – terenach zielonych włączonych do Sosnowca. Odkąd pamięta, jej domem był las, stamtąd czerpała inspiracje i spokój ducha. Już od młodości jej mama słyszała, że jest urodzoną malarką. Ze splotu wypadków połączonych z jej decyzjami, trafiła na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. W 2012 roku ukończyła z wyróżnieniem Akademię i wygrała Nagrodę Rektorów na Najlepszych Dyplom 2012 Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Brała udział w wielu wystawach w Polsce i za granicą, między innymi „Farba znaczy krew” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, „Licht, Luft, Scheisse” w Muzeum Botanicznym w Berlinie oraz „Feminał” w Domu Norymberskim w Krakowie i Miejskiej Galerii Sztuki im. Guntera Grassa w Gdańsku. W 2017 roku zdobyła trzy wyróżnienia na 43 Biennale Bielska Jesień. Rok 2019 zakończyła Nagrodą dla Młodej Artystki Polskiej za odwagę i przełamywanie granic im. Marii Anto i Elsy von Freytag Loringhoven. W swojej pracowni w Częstochowie spotyka swoje dwa oblicza: jedno to Kasia – słodka i urocza, maluje „piękne” obrazy o miłości i jedności, a drugie to Katarzyna – silna i odważna, łamie granice, maluje „brzydkie” obrazy o szaleństwie, śmierci i mrocznej naturze człowieka. Obie tworzą kolektyw „Shut up” z Sandrą Bąk.

Maja Krysiak 

Urodzona w 1980 roku w Częstochowie, mieszka i pracuje w Krakowie. Artystka wizualna, zajmuje się malarstwem, rysunkiem, ceramiką, tworzy obiekty i instalacje. W najnowszych pracach obrazuje dojrzewanie świadomości w świecie snów, traktując ten ostatni jako medium do zgłębiania zakamarków podświadomości. Jej prace dotykają tematów szeroko rozumianej duchowości, kobiecości i marzeń sennych. W 2005 roku ukończyła z wyróżnieniem Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 2006 roku uczestniczyła w V Międzynarodowych Warsztatach Artystycznych w Pieńkowie. W latach 2006–2014 pracowała dydaktyczne na rodzimej uczelni. W 2020 roku została laureatką programu stypendialnego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kultura w sieci” oraz laureatką konkursu im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Brała udział w wielu wystawach, m.in. „W te dni zgiełkliwe, płomienne i oszałamiające, przenoszę się myślą” w Fundacji Stefana Gierowskiego, Warszawa (2021), „Salon Odnowy Magicznej” w Galerii Widna, Kraków (2021), „Enlivening” w Pilipczuk Gallery, Kopenhaga (2021), „A ciało duszą się stało” Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie (2021).

Wydarzenie poprowadzi Agata Szymanek.

Mieszka i pracuje w Mysłowicach. Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, gdzie uzyskała stopień doktorski; obecnie studiuje w The New Centre for Research and Practice. Swoją działalność traktuje jako formę refleksji nad zjawiskami kształtującymi relacje człowieka z resztą świata ożywionego. Najważniejsze jest dla niej pobudzanie wrażliwości społecznej, nauka odczuwania i rozumienia natury. Jak pisał Lawrence Buell, jeden z pionierów ekokrytyki: „Kryzys ekologii to przede wszystkim kryzys wyobraźni”. Podstawowymi mediami jej twórczości są malarstwo i kolaż. Jej działania mają na celu rozbiór językowo–kulturowego obrazu natury. W ostatnim czasie poszukuje sposobów na zaangażowanie odbiorcy w swoje praktyki artystyczne poprzez wizualne zagadki i konceptualne gry wykorzystane w malarstwie, autorskich zinach i scenariuszach warsztatowych.

Spotkanie będzie miało miejsce w Muzeum Miejskim w Tychach, Stary Magistrat, pl. Wolności 1.

Wstęp wolny. Liczba uczestników ograniczona, dlatego obowiązują zapisy pod tel. 887 450 212 (także SMSem) lub e-mail: g.oleksy@muzeum.tychy.pl.

Muzeum Tychy