Gliwice: Zachodnia obwodnica, łącznik Sikornika z Nowym Światem i ulica w Żernikach z nowymi nazwami

Dwie istotne gliwickie arterie i osiedlowa ulica w dzielnicy Żerniki już oficjalnie noszą nazwiska wielkich osobistości świata polskiej polityki, literatury i muzyki poważnej. Tadeusz Mazowiecki został patronem zachodniej obwodnicy Gliwic biegnącej od ul. Rybnickiej do ul. Ignacego Daszyńskiego, Tadeusz Różewicz – łącznika ul. Kosów z Nowym Światem, a Wojciech Kilar – ulicy w Żernikach, równoległej do ulic upamiętniających kompozytorską twórczość Karola Szymanowskiego i Andrzeja Panufnika.

Nowe nazwy zostały nadane wspomnianym traktom przez gliwickich radnych podczas ostatniej, lipcowej sesji Rady Miasta Gliwice. Honorują dokonania cenionych w kraju i na świecie Polaków, uwzględniając ich związki z Gliwicami i korelując z nazwami sąsiednich ulic.

Tadeusz Mazowiecki (1927– 2013), polityk, społecznik i publicysta, aktywny uczestnik obrad Okrągłego Stołu, pierwszy niekomunistyczny premier w powojennej Polsce, odegrał istotną rolę w budowaniu polskiej demokracji i samorządności. Od połowy lat 70. współtworzył demokratyczną opozycję, za co został internowany po wprowadzeniu stanu wojennego (1981 r.). W 1988 r. stał się członkiem oficjalnego zespołu doradców Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”, a wiosną i latem tego samego roku uczestniczył w strajkach w Stoczni Gdańskiej. Z ramienia Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym„Solidarności” Lechu Wałęsie brał udział w rozmowach przygotowujących grunt pod dialog władzy z częścią opozycji, a następnie aktywnie włączył się w rozmowy przy Okrągłym Stole. W sierpnia 1989 r. został premierem. Był także inicjatorem polsko-niemieckiego pojednania, którego symbolem pozostaje msza święta odprawiona 12 listopada 1989 r. w Krzyżowej. W latach 1992–1995 Mazowiecki został specjalnym wysłannikiem Komisji Praw Człowieka ONZ na terenie ogarniętej wojną byłej Jugosławii. W 1995 r. otrzymał Order Orła Białego za „znamienite zasługi dla niepodległości oraz osiągnięcia w działalności publicznej i państwowej”.

Tadeusz Różewicz (1921–2014), wybitny polski poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta, był związany z Gliwicami przez ponad dwie dekady swojego życia, a mieszkał tu i tworzył od 1949 do 1968 roku. W nieodległej od Nowego Świata kamienicy przy ul. Zygmunta Starego 28 napisał swój pierwszy i zarazem najsłynniejszy dramat – „Kartotekę”. Za tom poetycki „Matka odchodzi”, poświęcony swojej matce Stefanii (zmarłej w 1957 r. i pochowanej na cmentarzu przy kościele św. Antoniego w Wójtowej Wsi) otrzymał Europejską Nagrodę Literacką w Strasburgu oraz Nagrodę Literacką „Nike”. W 1995 roku Różewicz został Honorowym Obywatelem Gliwic. Jest też patronem Szkoły Podstawowej nr 23, w której murach uczył się niegdyś jego starszy syn Kamil.

Wojciech Kilar (1932–2013) był związanym z Górnym Śląskiem pianistą i kompozytorem uznawanym obecnie za jednego z najwybitniejszych twórców muzyki filmowej naszych czasów. Rozgłos przyniosła mu szczególnie współpraca z Francisem Fordem Coppolą nad filmem „Dracula”. Skomponował także ścieżkę dźwiękową i motywy przewodnie m.in. do najważniejszych filmów Andrzeja Wajdy (w tym nominowanych do Oscara „Ziemi obiecanej” i „Pana Tadeusza”), „Pianisty” Romana Polańskiego, „Portretu damy” Jane Campion, „Lalki” Wojciecha Jerzego Hasa, „Przypadku” Krzysztofa Kieślowskiego czy szeregu głośnych filmów Kazimierza Kutza i Krzysztofa Zanussiego.

Urząd Miasta Gliwice